Dolnośląskie dożynki w Strzegomiu

Jak co roku, z racji wykonywanego zawodu i zainteresowań własnych kulturą mojego regionu nie mogło mnie tam zabraknąć. Jak zwykle było wesoło i kolorowo. I coraz bardziej różnorodnie, co bardzo mnie cieszy... Myślę że zdjęcia powiedzą więcej, dlatego dużo ich dzisiaj...

 nasza mała wystawa odmian owoców i warzyw...

Przy okazji zobaczyliśmy również kościół, a właściwie Bazylikę Mniejszą Św Piotra i Pawła

Zbudowana została w latach 1280-1410 z miejscowych łamanych granitów i bazaltów. Ta trójnawowa, pięcio przęsłowa bazylika z transeptem jest jedną z największych i najpiękniejszych tego typu budowli w Polsce. Ma długość 80metrów, szerokość 40metrów i wysokość 26 metrów. Na zewnątrz podparta jest kamiennymi skarpami i łukami odporowymi.(za tą stroną o Dolnym Śląsku)

Zobaczyłam po raz pierwszy piękne ikonograficzne portale:

bardzo oryginalna rzeźba Mojżesza...

 I jeszcze piękniejsze płyty nagrobne i epitafia...

A na tym zdjęciu widzimy maszkarony i rzygacze. Tak pisze o nich  W Szetelnicki.

"Efektownymi i symbolicznymi założeniami architektonicznymi posłużono się przystępując do budowy gotyckiego kościoła pw. św. Piotra i Pawła w Strzegomiu. Joannici adaptowali istniejące założenia romańskiego kościoła włączając go do gotyckiej bryły, uzyskując tym samym monumentalne wnętrze. Hal portalu południowego zdobi ostro zakończony, bogato zdobiony służkami łuk. Ośmiokątne, ku środkowi skierowane filary, podtrzymujące konsole umieszczone po obydwu stronach portalu, spoczywają jak to określił W. Wyrwa, na maskach Wplecione w zespół architektoniczno-dekoracyjny rzeźbymaski są pokurczonymi chimerami z otwartymi paszczami, głębokimi oczodołami, tracącymi wyrazistość rysów dzieła na skutek upływu czasu, lecz nie symbolu. Interesującą funkcjonalną rzeźbą jest rzygacz o ludzkim kształcie zdobiący attykę nad południowym wejściem do bazyliki. W tym przypadku innowacyjność polega na zastosowaniu przez mistrza innego środka symbolicznego wyrazu, a mianowicie woda odprowadzana jest na zewnątrz nie otworem gębowym, jak to bywa w przypadku zwierząt, lecz otworem w stylizowanym dzbanie,
którego na swoim ramieniu trzyma owa postać. Dzban z widocznym owalnym prześwitem, który służy do odprowadzania wody z połaci dachowej, posiada charakterystyczne ukształtowanie. Lejkowaty kształt naczynia na obrzeżu z okrągłą częścią zasadniczą i uchem dzbana osłoniętym dłonią, spoczywa oparty na ramieniu postaci. Głowa z uwidocznionymi długimi włosami, głęboko osadzonymi w kompozycji twarzy oczami, nosem i ustami wraz z wysuniętym podbródkiem nadaje realistycznych cech rzeźbie. Dodatkowo efekt ten potęguje układ torsu ciła wtopionego w elewację ściany i lewego ramienia, ugiętego w łokciu. Dłoń podtrzymuje dzban w jego dolnej części.