optymistycznie

Miałam ciężki tydzień, sporo spraw, zajęć, wykładów od których odwykłam. Weekend też pracowity, dlatego dopiero niedzielnym popołudniem zabrałam  się za koralikowanie. Przyznam szczerze że bardzo mnie to odpręża i na pewno na tym kolejnym już naszyjniku nie poprzestanę. 

Zawsze z czerwienią miałam problem, rzadko nosiłam,  nie miałam żadnych dodatków,  i dopiero właściwie duży, srebrny pierścionek kupiony u Kruka kilka lat temu spowodował że kolor powolutku zaczął gościć w mojej szafie... choć jak sobie teraz tak myślę to i tak bardzo szumnie powiedziane. No nic, nastąpiła chyba zmiana warty i powoli czerwienie wchodzą u mnie na salony.

To  właściwie zapowiedz, ale trudno było nie wykorzystać dzisiejszego, pięknego słońca do zdjęć...

Do tego naszyjnika niestety kupiłam mieszankę różnych  rodzai koralikowych maleństw, co dało  dodatkową atrakcje w poszukiwaniu i nawlekaniu każdej odmiany oddzielnie. Ale czego się nie robi... Zważywszy na to że zużyłam prawie 200g mieszanki, uważam że mam niezłe parcie na czerwony.

A to cudowna igła kupiona kiedyś w Empiku co ratuje życie i skołatane nerwy przy nawlekaniu.... teraz tylko muszę jeszcze skombinować zapięcie. To w poprzednim, turkusowym projekcie zdaje rezultat, ale chciałabym wymyślić  coś bardziej praktycznego i estetycznego... może znajdzie się gdzieś jakiś tutorial  do tego?

Kota tez łapała promienie słońca... w całej swej rozciągłości, tylko ciągle ktoś jej przeszkadzał... popatrzcie na ten wzrok... prawie jak Bastet... hm przydałaby się... a może jednak?

A w piekarniku zabójczo pachną mufinki pomarańczowe, przepis wkrótce bo pyszne i wypróbowane na dużej próbie prawie ochotników ;)